Eros (Amor)

Na początku oddawano mu cześć w Tespiach, Parion nad Hellespontem i w Leukteriach w Lakonii. W Tespiach przedstawiał go nieobrobiony kamień będący świętością miasta. Wierzono tam, że Eros jest synem boga urodzaju, Hermesa, i podziemnej bogini Artemis. Hezjod (filozof grecki) uważa zaś, że narodził się z Chaosu wraz z niebem i ziemią. Później krążyła jeszcze wersja syna i nieodłącznego kompana Afrodyty, gdyż był to bóg miłości. Podobno, gdy Afrodyta go narodziła Dzeus przejżawszy złośliwość bożka wobec bogów postanowił go uśmiercić. Matka uciakła z nim daleko od Olimpu, a tam wykarmiły go niedźwiedzica i tygrysica. Tak mówili ci, którym nie poszczęściłó się w miłości. Inni jednak byli wielce wdzięczni za to uczucie.

Była sobie raz królewna imieniem Psyche co po grecku znaczy: dusza. Była ona tak piękna, że oddawano jej cześć zamiast Afrodycie. Afrodyta zawołała więc syna i kazała by sprawił, aby Psyche zakochała się w najbrzydszym potworze jaki istnieje. Lecz Eros widząc dziewczynę sam się zakochał i dał jej cudowny pałac. Codziennie odwiedzał ją tam w nocy i zakazywał by spoglądała na jego twarz. Siostry Psyche, będzące zazdrosne, mówiły, że to na pewno straszny smok. Dziewczyna im uwierzyła i w nocy z lamką oliwną podeszła do łoża. A w nim ujrzała przepięknego młodzieńca. Oliwa kapnęła z lampy na obnażone ramię boga. Ten obudził się i zniknął wraz z pałacem pozostawiając Psychę na dzikiej i gołej skale. Bogini miłości zsyłała od tej pory na nieszczęsną dziewczynę ból, rozpacz i zgryzote. Jednak Eros zawsze jej pomagał. Wreszcie Dzeus zezwolił by Psyche zamieszkała na Olimpie i połączyła się z ukochanym.

W sztuce Eros czasem jest przedstawiany jako chłopczyk ze skrzydełkami i łukiem, czasem jako chłopak. Najczęściej zauważyć można cały rój Erosów, którzy przypatrują się bogom lub ludzią.